Over mij
Ik groeide bicultureel op. Twee werelden, twee talen, twee manieren van kijken. Het was niet altijd eenvoudig om daartussen mijn plek te vinden, maar gaandeweg leerde ik het zien als een geschenk. Het leerde me om niet zomaar te kiezen voor één kant, maar om mijn eigen pad te maken, eentje waarin ik alles wat ik ben met elkaar kon verbinden.
Ik ben Yasemin. Psychodynamisch therapeut en systemisch werker in Amsterdam.
Geboren en opgegroeid in deze stad, met mijn wortels diep verankerd in Sivas, midden in Turkije, waar mijn ouders vandaan komen.
Ik ben opgegroeid tussen twee werelden. Tussen Turkse warmte en Nederlandse directheid. Tussen wat je voelt maar niet zegt en wat je zegt maar misschien niet echt voelt.
Misschien begon daar al mijn nieuwsgierigheid. Wat dragen we allemaal mee zonder dat we het doorhebben? Wat mag los, wat hoort bij ons en wat niet meer?
Al jong merkte ik dat ik verder wilde kijken dan wat zichtbaar is. Ik voelde stemmingen feilloos aan. Ik vroeg me af wat mensen denken, wat er speelt achter gesloten deuren en stille blikken. Die nieuwsgierigheid bleef.
Tijdens mijn studie zocht ik antwoorden niet alleen in boeken, maar ook in het leven zelf. Ik liep stage in Istanbul. Niet alleen om te leren, maar vooral om te voelen wat voor mij klopt. Ik wilde met eigen ogen zien waar mijn familie vandaan komt, mijn eigen perspectieven ontwikkelen, onderzoeken wat ik wil meenemen en wat ik mocht achterlaten.
Het opzoeken van mijn eigen waarheid was niet altijd makkelijk. Het vroeg moed om paden te verlaten die vertrouwd waren. Het vroeg me soms mensen teleur te stellen, afscheid te nemen, de stilte in mezelf op te zoeken ook als dat spannend voelde. Toch bleef ik luisteren naar die zachte, stille stem die fluisterde dat ik mocht ontdekken, dat ik mocht onderzoeken wie ik zelf wil zijn.
Ik was 26 toen ik mijn rugzak pakte en alleen de wereld in trok. Alleen reizen als jonge vrouw was in mijn familie niet vanzelfsprekend, maar ik voelde dat ik het moest doen.
In Ecuador kwam er een moment dat alles samenviel. Daar besloot ik een knoop door te hakken. Ik schreef me in voor de opleiding Psychodynamische Therapie aan de Academie voor Psychodynamica. Het bleek geen gewone studie, maar een diepgaande reis naar binnen. Terwijl ik leerde hoe ik anderen kan begeleiden, werkte ik laag voor laag aan mezelf. Het was niet altijd licht of makkelijk, maar het bracht me terug bij mijn kern.
Ik verdiepte me in regressie, innerlijk kindwerk, familieopstellingen en systemisch kijken. Alles wat helpt om niet alleen te begrijpen met je hoofd, maar ook te voelen met je lijf en je hart.
Daarnaast deed ik een master Leiderschap en Management, omdat ik wilde begrijpen hoe we niet alleen thuis, maar ook op ons werk blijven hangen in verhalen en patronen die ons klein kunnen houden.
Elk moment bracht me naar mezelf, mijn thuis.
Dansen met het leven
Tijdens mijn opleiding begon ik vrouwenkringen te organiseren. Zonder strak plan, maar vanuit een verlangen om te verbinden. Om alles wat ik leerde niet alleen voor mezelf te houden, maar samen tot leven te brengen. Thema’s, spiegels, avonden waarin we mochten voelen dat we niet alles alleen hoeven te dragen.
Stilte is sindsdien een vast anker in mijn leven. Vipassana leerde me de kunst van stil zijn. Tien dagen in stilte zitten, zonder afleiding, alleen met jezelf. Het liet me zien dat stilte niet leeg is, maar juist alles hoorbaar maakt wat je anders wegduwt. Nog steeds keer ik regelmatig terug naar de stilte, soms voor tien dagen, soms korter — om te voelen, te zakken, op te ruimen wat niet meer dient.
Naast stilte is beweging voor mij net zo belangrijk. Drie tot vier keer per week sport ik. Niet omdat het moet, maar omdat mijn lichaam mijn anker is. Het houdt mijn hoofd helder en mijn hart zacht.
In mijn werk breng ik al deze lagen samen. Psychodynamische therapie, systemisch werk, stilte, beweging, een bedding waarin je mag landen precies zoals je bent. Je hoeft niets te presteren, je hoeft niet te weten hoe het moet. Je mag komen zoals je nu bent, met alles wat er is.
Vandaag begeleid ik mensen in Amsterdam en ver daarbuiten. Op hun weg naar helderheid, zachtheid, innerlijke vrijheid. Zodat je niet alleen alles blijft dragen wat belangrijk voor je is, maar ook jezelf.
Voel je welkom.
Ik loop een stukje met je mee.
Welke overtuigingen houden je tegen om het leven te creëren dat je écht wilt?
Wat is het verhaal van Kardelen?
De betekenis achter Kardelen: veerkracht en groei
Kardelen betekent sneeuwklokje in het Turks.
Toen ik 21 was, schreef een goede vriend een gedicht over mij. Hij vergeleek mij met een sneeuwklokje. Een kleine, stille bloem die toch zoveel kracht in zich draagt. Dat beeld raakte me diep en is me altijd bijgebleven.
Voor mij zijn sneeuwklokjes een symbool van veerkracht en zachte vastberadenheid. Ze breken door de kou en de sneeuw heen. Ze vinden altijd een weg, zelfs als alles tegenzit. Alsof ze zacht fluisteren dat ze blijven staan, wat er ook gebeurt.
Het herinnert me eraan hoe belangrijk het is om trouw te blijven aan je eigen weg. Om op te staan, ook als het spannend is. Om licht te brengen, juist als het donker is.
Daarom noemde ik mijn praktijk Kardelen. Omdat ik geloof dat in ieder mens zo’n stille kracht verscholen ligt. Een plek in jou die zacht en tegelijk onverzettelijk is. Een plek die, wat er ook gebeurt, altijd weer wil groeien.